Ps 123
KSIĘGA PIĄTA
PSALM 123(122)*
Wzgardzony lud ufa swojemu Bogu
1 Pieśń stopni.
Do Ciebie wznoszę me oczy,
który mieszkasz w niebie*.
2 Oto jak oczy sług
są zwrócone na ręce ich panów
i jak oczy służącej
na ręce jej pani,
tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu,
dopóki się nie zmiłuje nad nami.
3 Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami,
bo wzgardą jesteśmy nasyceni*.
4 Dusza nasza jest nasycona
szyderstwem zarozumialców
i wzgardą pyszałków*.
Przypisy
123,1 - Ps 123 Pieśń pielgrzymów, o motywach indywidualnej i zbiorowej lamentacji (zob. przypis do Ps 120[119],1).123,1 - O niebie jako sferze Bożej, w której króluje On w nieskończonym majestacie - zob. Ps 2,4; Ps 11[10],4; Ps 115[113],3.16. Także uczniowie Chrystusa mają zwracać się do Ojca, "który jest w niebie" w Modlitwie Pańskiej (Mt 6,9).
123,3 - Psalm zakłada sytuację zesłańców Judy w niewoli babilońskiej. Por. Ez 36,4.
123,4 - Por. Za 1,15.
Zobacz psalm
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150
